Trunt trunt og tröllin í fjöllunum

Tröllskan ríður ekki við einteyming frekar en fyrri daginn. Að vita best - og mest. Deila og drottna. Nú er það nýjasta að til að skrifa um bók, þá þarf maður að fara á líkan stað þeim sem sagan gerist á og upphugsa sinn heilaga dóm þaðan. Spurning hvaða kaffihús? En til þess að halda texta og söguefni rétt til haga, þá hét kaffihúsið í umræddri bók um Bernharð Núll, Demón Café, ekki Cafe Demón, eins og tiltekinn ritrýnir, Björn Þór, heldur fram í Mogganum í dag.

Kannski það að lesa hafi - sem aldrei fyrr - mismunandi merkingu í huga mismunandi fólks og fljótaskrift á öllum hlutum sé boðorð dagsins. Hvað þýðir svo sem setning ritrýnisins: að birta djúpsæja innsýn á áþreifanlegan hátt?

Fæ ekki varist þeirri hugsun að svona dómaraskrif segi meira um þann sem skrifar en það sem skrifað er um. 

Bernharður Núll fær fullt hús!

Bernhaður Núll, nýjasta skáldverk Bjarna Bjarnasonar, og um leið það frumlegasta, áleitnasta og efitirminnilegasta, fær fullt hús stiga. Þessi bók slær raunar öll met og er að mínu mati albesta bók íslenskrar tungu (og hugsunar) í áraraðir. Vegurinn og Daó koma upp í hugann - og minni úr kristni...

Nútímaskáld hér á Fróni sem skrifar af slíkri innlifun um hversdagstilvistina og leit mannsins í draumkenndum veruleika eða kannski sýndarveruleika? En hvort sem er, þá ferðumst við með okkur sjálf hvert sem leið liggur. Einstakt persónugallerí; saga af veru og ekkertveru, lituð af sjálfsþótta og eigin upphafningu.

En hver stenst dularmögnum lífsins snúning? Að detta úr áhorfendasætinu. Að hitta kærleikann fyrir. Leiðin er fórnarinnar.

 

Takk fyrir að vera til og skrifa; með penna:

 Tölvan gerir tungumálið að dauðu tæki, að letri á legsteini...

 

 Hversdagsnjósnaranum Bernharði Núll tekst sannarlega að gára yfirborðið og snerta sál okkar:

Sálin er ljósið í sjálfum mér, viljinn, og þetta sálarviljaljós er dauft. Það er sjaldgæft að rekast á fólk hvers ljós lýsir út í hið óþekkta. Ég horfi ekki á mann fyrr en hið óþekkta í sálartetri hans er ljómað.

Stjörnuskari á skírum nóvemberhimni - og halastjarnan Holmes?

Kvöldhiminn gærkvöldsins var einstakur hér í Eyjafirði og trúlega sá skírasti sem ég hef augum litið lengi. Veður var milt og ekkert að því að bardúsa léttklæddur úti í garði um miðnætti og njóta þessa magnaða himnaspils.

Mars tindrandi skær og nálægur eins og hann hefur verið í haust. Kassíópea svingandi sínu tvöfalda W á norðaustur himni og sást vel í Sjöstirnið til suðurs. Þarna mitt á milli var hnöttur á reiki býsna skær; gott ef halastjarnan Holmes var ekki þar kominn enda þótt halinn sé að mestu horfinn. Holmes sást fyrst 24. október sl. Hefur áður sést og var það seint á 19. öld, heitir eftir stjörnufræðingnum sem uppgötvaði hann fyrst.

Ókeypis lúsxus sem enginn á, a.m.k. ekki enn... 

 

Tunglá - Moon River

það þyrfti einhvern orðhagan mann eða konu í anda Jónasar til að þýða hið frábæra lag um Tunglá eða Moon River. Hefur elst afburða vel og fylgt mörgum lengi eins og inn í þennan grámyglulega og kaldranalega morgun hér á norðurhjara veraldar.

 Varðandi tvítyngi eða margtyngi yfirhöfuð og þá skoðun að ef til vill hafi Jónas og íslenskan grætt á kynnum hans af útlöndum og öðrum þjóðtungum, þá eru kynni af fleiri málum en móðurmálinu, talin örva sundurhverfa hugsun - á engilsaxnesku divergent - og þar með skilning á hinum myndrænu og skapandi hliðum hugsunar og tungumáls. Eitt er þó sýnu mikilvægast í þessu samhengi og það er að fyrst þurfum við þó að eignast góðan grunn í einu máli, sem sé íslenskunni. Okkar móðurmáli.

En víkjum aftur að Moon River með kaffibollann í annarri og snarlandi síðbúinn morgunmat í hinni; Tiffaný's lampinn enn logandi grænu ljósi í glugganum...

 

Moon river wider than a mile

I am crossing you in style some day.

Oh, dream maker, you heart breaker,

wherever you're goin', I'm goin' your way.

 

Two drifters, off to see the world

there is such a lot of world to see.

We're after the same rainbow´s end,

waitin' round the bend,

my Huckleberry friend, moon river and me. 

Ísland farsælda Frón!

Dagur íslenskrar tungu undir mildum og regnvotum nóvemberhimni...

Draumvísa Konráðs Gíslasonar, vinar Jónasar,

Comely and fair are thy mountains...

varð að

Ísland farsælda Frón!

Eða svo er haldið fram í þeirri ágætu bók um listaskáldið góða, Baird of Iceland, sem útgefin var fyrir nokkrum árum.

Jónas var sigldur maður og kannski m.a. þess vegna náði hann svo frábærum tökum á ástkæra, ylhýra... 

Silfur klikkar ekki!

Silfur klikkar ekki frekar en fyrri daginn. Frábær matur hjá þeim á sunnudagskvöld í sameiginlegu afmæli á gömlu Hótel Borg; byltingarbarnið sjálft heima á Fróni, fjarlæðir skreppa saman og ekki tiltökumál að einhenda sér yfir Atlantsála í smá helgarstopp. Og nú kominn aftur til Vesturheims, nánar tiltekið Las Vegas út af vinnunni.

Kom við á Súfistanum í góðan kakóbolla á heimleið norður aftur, kíkti inn hjá Sollu gullsmið og í Antikbúðina - hugmyndir að jólagjöfum - og brunaði svo í ausandi rigningu norður yfir heiðar.

Menið góða frá Dýrfinnu Torfa - afmælisgjöfin - féll algjörlega í kramið og á eftir að brúkast mikið.  Takk, takk, börn og bura.

Já; vissulega tek ég Landið fram yfir verksmiðjuútlit höfuðborgarsvæðisins. Hrikalegt að sjá allt þetta verksmiðjuhúsnæði eða hvað það nú er. Eins og að keyra í gegnum bæi í miðríkjum BNA. Annars á höfuðborgarsvæðið sinn fallega sjarma hér og þar. Því verður seint neitað. Og fagur er fjallahringurinn með sín 18 eldfjöll eða svo...

 

Víðlendur draumanna og vísindauppgötvanir

Gaman var að sjá myndina um Vivian Thomas í sjónvarpinu um helgina. Bláu börnin hans - Blue babies - við Johns Hopkins háskóla og tillegg hans til vísindarannsókna á hjartagöllum barna. Þarna voru fyrstu hjartaaðgerðirnar gerðar og síðan þá hafa m.a. mörg íslensk börn farið utan til aðgerða og náð ótrúlegri heilsu.

 Ein af merkustu vísindauppgötvunum Vivian gerðist í gegnum draum; hann dreymdi mjög sérstæðan tákndraum sem hann réð ásamt starfsbróður sínum fyrir því hvernig best væri að sauma fyrir í þessum hjartaaðgerðum!

Svona eru nú víðlendur draumanna magnaðar og hafa mörgu góðu skilað í skapandi lausnum eins og í vísindum, bókmenntum og listum, og svo auðvitað í daglegu lífi venjulegs fólks.

Gagnvart spuna- og blekkingameisturum nútímans sem gegnsýra alla umræðu og hafa með orðfæri sínu og stöðugri klifun lyginnar, varanleg áhrif á hugmyndir manna, þá eru draumarnir eitt það ómengaðasta sem við eigum...

Draumarnir virðast vinna úr mörgu sem okkur er hulið og birta okkur síðan svörin. Þ.e.a.s. svo fremi við gefum okkur tíma til að hlusta  eftir þeim.

Nú fór Zhang alveg með það!

Nú fór Zhang alveg með það, varð mér hugsað, eftir að horfa á nýjustu mynd hans Curse of the golden flower sem nýlega kom á DVD. Vissulega stóð Gong Li sig vel eins og hennar var von og vísa í hlutverki keisaraynjunnar en að öðru leyti virkar myndin býsna flöt. Æ, æ.

Dýrasta kvikmynd Kínverja til þessa og sú sem líka hefur halað mestu inn. Íburður keisarahallarinnar, gullið og glitið, með því trompaðasta sem sést hefur á Hvíta tjaldinu og búningagerð haglega fögur en samt... Myndin nær engum hæðum og skortir alla þá ljóðrænu sem einkennir fyrri myndir Zhang: Crouching Tiger, hidden dragon; House of the flying daggers, og Hero.

Jú; boðskapurinn skilar sér, um þann persónustyrk sem keisari Kínaveldis þurfti á Tang tímanum til að halda víðlendu ríkinu saman: Gangverkið er það sem öllu skiptir og stutt í flókið plottið og baktjaldamakkið.

Að halda andlitinu enda þótt grimmdin og græðgin ráði öllu.

Ágæt skírskotun í nútímann svo sem.

Það byrjar allt á draumi...

Það byrjar allt á draumi...

Draumarnir gefa lífi okkar merkingu og við mannfólkið höfum verið skilgreind sem bæði meaning makers og meaning seakers.

  Já, nú gildir sem aldrei fyrr að halda vel utan um draumana í þröngum kvíum efnishyggjunnar. Hvort sem það eru draumsýnir Björgvins Guðna, viðskiptaráðherra vors, um réttlátara samfélag eða draumar um frið á jörð. 

Anatole France, sá ágæti höfundur, sagði eitthvað á þessa leið um draumana og lífstrúna:

 

To accomplish great things,

we must not only act, but also dream;

not only plan, but also believe. 

Tími til kominn og þó fyrr hefði verið - miklu fyrr

Það er óskandi að Björgvini Guðna, viðskiptaráðherra, verði ágengt með nýjum tillögum um afnám stimpilgjalda, innheimtukostnað, greiðsluaðlögun fólks í erfiðleikum, ofl. Loksins á að taka á okrinu í þessu landi. Endurskoða ýmsar reglur  - og regluleysi - sem viðgengist hefur með tilheyrandi vanda fyrir íslenskar fjölskyldur. 

 Þegar Íslandssaga síðustu áratuga er skoðuð, litast hún mörgum dökkleitum tónum - sorgartónum - sem tilraunir misviturra manna með íslenskt hagkerfi hafa leitt af sér. Því á sama tíma og alls kyns efnahagslegar hamfarir hafa gengið yfir þjóðina og markast m.a. af myntbreytingunni 1980, verðbólgu sem fór yfir 100% 1981 og uppgangi óhóflegrar vaxtastefnu, hefur alltof lítið gerst varðandi neytendavernd og neytendarétt.

Hvers vegna?

Eru Íslendingar svona ómeðvitaðir um rétt sinn eða hreinlega alveg sama um náungann í þjóðfélagi þar sem hver bara bjargar sér annars er hann hvort eð er fæddur aumingi m.ö.o. fæðingarhálfviti, í þjóðfélagi þar sem vextir hafa verið hæstir á byggðu bóli og gjaldþrot fjölskyldna slá heimsmet?

Einhliða réttur hins sterka og talsmenn fólksins í landinu sjaldséðir/heyrðir. Líkt og innviðir samfélagsins hafi gleymst. Enda farið að molna undan lýðræðinu svo um munar.

... sem á brjóstum borið og blessað hefur 

suma...