Heilun á sólfögru vori

Sól og blíða hér í Eyjafirði í dag; raunar bjart frá því eldsnemma og margradda fuglakvak í garðinum. Morgunhressir smáfuglar og þess ekki langt að bíða að söngurinn hljómi hvað hæst um miðja nótt.

Í Kjarnaskógi var mun skárra að ganga en fyrr í vikunni, klakinn loks að gefa sig, en þó er enn svellbunki á stígnum milli furutrjánna tignarlegu upp við brú. Dulúðugt andrúmið þar inni á milli...

Lindisfuran stendur þarna ein á milli barrtrjáa og teygir feimnislega úr sér.

Það er vor í lofti. Og ég vaknaði upp við draum frá mínu æskuheimili í miðbænum hvar pabbi fæddist og ólst upp til fimmtíu ára aldurs, eins og við stríðum honum stundum á. Mér var rétt fallegt kort í bláum litum og þegar ég leit á það, hreyfðust litirnir eins og í þrívídd og mynduðu fallegan boga með himininn yfir og allt um kring; það stóð á því skýrum stöfum: Heilun. Mér varð hugsað til pabba og veikinda hans. Tímamót í þeim; líknandi heilun læknishanda.