Að halda andlitinu

Sjónvarpsmoðið er hreint að drepa mann úr leiðindum.

Og ekki bæta fréttir af nýjustu hræringum í íslenskri pólítík neinni sérstakri vonarbirtu við svona ef maður spáir í raunveruleikann og þjóðlífið. 

Það bjargaði síðustu kvöldum að horfa á Sporvagninn Girnd með stórgóðum leik Ann-Margaret og síðan Toscu í frábærum flutningi óperuparsins Angelu Gheorghiu og Roberto Alagna. Bæði verkin heilmikið drama, en þó eitthvað, sem maður tengir við og skilur. Annað en flatur óskapnaðurinn.

Veit ekki; sjálfsagt eitt depurðarkastið enn í allri græðgisvæðingunni þessi farsi sem nú er á samfélagsfjölunum. Og bla, bla, bla á skjánum kvöld eftir kvöld.

Ólympíuleikarnir lífga þó aðeins uppá; rauði liturinn kemur sterkur inn.

Sviðssetningar og brellur. 

Kemur ekki á óvart að orðatiltækið að halda andlitinu sé komið frá Kínverjum.