Upp í gegnum glerþakið

Guði sé lof! Ég segi það nú bara mitt í kreppunni. En hve frábært er að vera komin upp í gegnum glerþakið og anda loks frjáls! Minnir á frelsi bernskunnar og þá tíð þegar pabbi sagði af sér í pólítíkinni eftir að reynt var að bera á hann fé til að breyta atkvæði sínu og gefa það, á móti sannfæringu sinni, tillögu spillingarafla.

Heyr; gamli, alltaf flottur! En þetta kostaði vissulega sitt og það langt fram í tímann. En hvað er hvurs virði? Réttarríkið á leiðinni - staðföst von og trú - sem ekki má missa sjónir á og þeirri staðreynd að margir hafa látið lífið fyrir það í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Þeirra sé virðingin, sem farið hafa brautina á undan...

Já, spillingin er sannarlega ekki alveg glæný hér á Fróni. Dýrið hefur lengi lagt sinn grunn að yfirtökunni...

En nú er risinn nýr tími við sjónarrönd. Nú förum við upp í gegnum þetta skothelda glerþak íslenska okursamfélagsins, sem sjálflæg ráðaöfl hafa talið okkur trú um að væri komið til að vera í þessum besta heimi allra heima, svo maður vitni nú í Birtíng.

Upp, upp mín sál og allt mitt geð.

Von okkar er ekki veðsett eins og allt í steinsteypu, verum þess minnug, eða eins og Andy segir við Red, sinn góða vin og samfanga í Shawshank Redemption:

 

"You need it so you don´t forget there are things

in this world not carved out of gray stone.

There is something inside that they can´t get to

- they can´t touch - it´s yours." 

 

Red asks, "What are you talking about?"
 

Andy replies: "Hope."